O przemijaniu słów parę

Kiedy byłam młodą dziewczyną chciałam zatrzymać piękne chwile swojego życia: pierwsze zakochanie, pierwsze całowanie, radość z udanej zabawy, szczęśliwe wakacje i tak dalej i tak dalej. Z lubością wówczas wolałam: „Chwilo trwaj, nie odchodź, ZOSTAŃ!”

Ale piękne chwile nie zostawały, mijały jak sen, a ja szybko budziłam się do kolejnych, które nie zawsze były tak wspaniałe.

I zrozumiałam w końcu, że to ja sama mam wpływ na te wszystkie chwile mojego życia. Uświadomiłam sobie, że każda przemijająca chwila czy to ta dobra czy też zła jest tylko iluzją tego, co kiedyś sama stworzyłam, tak jak każda obecna chwila jest tylko iluzją stworzoną przez mój umysł.

Czy zatem warto rownież zamartwiać się o przyszłość? Przecież nasze przyszłe dni są również jedynie wyobraźnią naszego umysłu.

Co za tem jest prawdziwe?

Prawdziwe jest odczuwanie bicia naszego serca, oddechu, wsłuchiwanie się w szepty naszej duszy, odnajdywanie siebie.

Wszystko co na zewnątrz staje się wówczas mniej poważne, a my zaczynamy cieszyć się z wszystkiego i niczego. Wracamy do bycia dzieckiem w świecie chaosu i lęku. Żyjemy chwilą wiedząc, że i tak wszystko przeminie.

Nasz zewnętrzny świat może nagle zniknąć, ale to co mamy w sercu jest już na zawsze trwałe.

Zadbajmy więc przede wszystkim o swoje wnętrze, swoje myśli i intencje, a stworzymy świat, który będzie nas cieszył.

Przecież po to przyszliśmy tutaj.

Z miłością radosną jak Słońce!