Mój czas nad cudownym jeziorem, kiedy byłam sama ze sobą trwał całe 5 dni. Zatapiałam się w słońcu, radości, refleksji nad swoim życiem i wszystkim, co mnie otacza. To był piękny czas.
Warto wyjechać zupełnie samej i uczyć się bycia ze sobą w bliżej nieznanym sobie otoczeniu. To nie to samo, co być samej w domu, to całkiem inna relacja. Jakoś wcześniej zawsze brakowało mi na to czasu, odwagi, ale tym razem podjęłam decyzję natychmiast.
Cisza, jezioro, łąka, las w oddali kilka pustych domów. Kiedy zaczęłam przyglądać się najbardziej oddalonemu domu na skraju wsi, pomyślałam, że to jest naprawdę daleko. Kiedy już gdzieś przyjadę nie lubię uruchamiać samochodu, a roweru tym razem też nie miałam, więc zostały mi tylko piesze wyprawy. Pomyślałam sobie wtedy, że tak jak z tym odległym domem, tak też jest i z naszymi marzeniami. To jest tylko gra pozorów, bo tak naprawdę wystarczy tylko zacząć, a to co z początku wydaje się być tak dalekie, może później zaskoczyć nas swoją bliskością.
I tak krok po kroku moje piesze wycieczki stawały się coraz dłuższe. Czasem nawet nocą trochę wędrowałam, przy blasku księżyca. Raz powędrowałam na zachód słońca na moje ulubione miejsce nad jeziorem i medytowałam tak długo, aż zrobiło się całkiem ciemno. Była totalna cisza, na jeziorze cudowna tafla, wszystko jakby zamarło w tej niezwykłej chwili. I nagle nad samym brzegiem, dosłownie kilka metrów ode mnie, coś wyskoczyło z olbrzymią siłą do góry. Oczywiście w pierwszym odruchu wyskoczyłam i ja (a już z pewnością ze swojej medytacji, ha, ha!), bo wyglądało to jakby jakiś jeziorny potwór właśnie się obudził ze swojego letniego snu. Kiedy przyjrzałam się dokładniej tej niezwykłej istocie, zobaczyłam, że jest to wielka wydra. Popisywała się jakby przede mną, pływała to w jedną to w drugą stronę, co jakiś czas podskakując z hukiem do góry. Aż żałowałam, że było już zbyt ciemno, żeby móc ją w całej okazałości podziwiać. [Wydra w symbolice przynosi połączenie Wody z Ziemią, uczy jak można w zaufaniu do siebie wyrażać własne uczucia i podążać za nimi. Kiedy myśli są mętne i ciemne, wydra przynosi pewność, że dasz sobie radę, że zawsze znajdziesz nową drogę. Wzywa do badania tego, co niezgłębione, do powrotu do siebie i odżywiania się z samego Źródła. Zachęca do odpoczynku, zabawy, ale i do oczyszczenia i spokoju. Jest jednym z nielicznych zwierząt, które aby dostać się do pożywienia, używa narzędzi (zgniata kamieniem skorupiaki). Wzywa do pójścia nowymi, niekonwencjonalnymi drogami i do bycia pomysłowym. U Indian na przykład pomagała odnajdywać wizję tym, którzy jej poszukiwali. Do dzisiaj w workach z futra wydry przechowuje się zioła i lekarstwa, by nabrały większej mocy. Spotkanie z wydrą przynosi radość życia, odwagę bycia sobą. Obdarza ona wiedzą o uzdrawianiu. Gdy pojawia się w naszym życiu, daje potężną siłę, dzięki której można pokonać różne ograniczające sposoby zachowań, stare lęki i odruchy warunkowe. Jako zwierze wodne i lądowe przynosi nowe wizje i inspiracje oraz praktyczne wprowadzanie nowych idei w życie.] – na podstawie książki „Siła Zwierząt” Jeanne Ruland
I tak pokonałam tam swój strach. Wracając w ciemności po leśnej drodze, słyszałam tylko bicie swego serca i swój własny oddech. Ale z każdym krokiem czułam coraz to większą radość, że tu jestem i że mogę wszystkiego tak bardzo prawdziwie ze sobą doświadczać.
Zbliżała się pełnia, a moja moc we mnie wzrastała z każdą chwilą..
Miałam niezwykłe sny, moje wizje zaczęły jeszcze z większą siłą do mnie napływać, napisałam trochę artykułów na moją nową stronę internetową i przemyślałam swoje działania na jesienno-zimowo-wiosenny czas.
Czuję niezwykłą wdzięczność za każdą chwilę, którą tam spędziłam. Dziękuję za piękną, prawdziwie letnią pogodę, za swoją radość i uważność czucia siebie w każdym momencie. Dziękuję za możliwość obserwacji piękna, które stworzyła nasza natura, Matka Ziemia. Dziękuję mojej Ani za to, że mogłam gościć w jej cudownej przestrzeni.
